İlk buluşmalar, biraz gergin ama genelde heyecan verici geçer. Sohbetin doğal aktığı, karşılıklı kahkahaların atıldığı, garip sessizliklerin olmadığı nadir bir anda, kendinizi bir anda karşınızdaki kişiye fazlasıyla açık hissettiğiniz oldu mu? Hatta öyle bir rahatlık gelir ki, birdenbire geçmişinizdeki kırılgan ya da travmatik bir anıyı paylaşmaya başlarsınız… ve o anda ortamın enerjisi değişir.
Bu gibi durumlar, duygusal olarak fazla açıldığınız bir
“floodlighting” anı olabilir.
Floodlighting; bir ilişkide henüz duygusal güven inşa edilmeden, fazla kişisel ve ağır konuların bir anda açılması anlamına gelir. Brené Brown tarafından ortaya atılan bu kavram, çoğu zaman ‘duygusal açıklık’ ile karıştırılsa da, aslında samimiyeti hızlandırmaya çalışan bir savunma mekanizmasıdır.
Floodlighting, “travma anlatayım da beni daha iyi anlasın” refleksiyle veya tamamen farkında olmadan da ortaya çıkabilir. Ancak karşı tarafta bir baskı yaratır; kişi henüz sizi tanıma aşamasındayken, bir anda duygusal bir sorumluluğun içine çekildiğini hissedebilir.
Bu davranış, özellikle ilk buluşmalar gibi ilişkilerin henüz çok yeni olduğu dönemlerde, karşınızdaki kişinin size olan ilgisini azaltabilir. Zira bu tür bir paylaşım, karşılıklı duygusal güven ve zamanla oluşan bağ yerine, sanki bir
“duygusal yük” gibi hissedilebilir.
Peki floodlighting yaptığınızı nasıl anlayabilirsiniz? Eğer karşı tarafın beden dili kapanıyor, konuyu değiştirme eğiliminde bulunuyorsa ya da göz teması azalıyorsa, bu bir sınır ihlali hissi yaşadığını gösterebilir. Ayrıca sıkça geçmiş ilişkilerden, aile travmalarından ya da kişisel kırılganlıklardan detaylıca bahsetme eğilimindeyseniz, bu duygusal paylaşım dengesini gözden geçirmek faydalı olabilir.
Duygusal açıklık önemlidir, evet. Ama zamanla, karşılıklı güven içinde geliştiğinde… İlk buluşmada paylaşmanız gereken en değerli şey, geçmiş travmalar değil; anda kurulan samimi bir bağdır.
