Bazı kokular vardır, tek bir insana aitmiş gibi hissedilir. Asansörde, bir montun yakasında ya da bir çantanın astarında kalsa bile… O koku oradayken siz de hala oradasınızdır. “İmza koku” denilen şey de tam olarak bu: birinin varlığını kokusuyla anlatabilme hali.
Geçmişte, parfüm şişesiyle özdeşleşmek bir nevi stilin tamamlayıcısıydı. Aynı saçı yıllarca kullanmak ya da her gün aynı ruju sürmek gibi. Sadakatle bağlanılan bir tercih, tanıdık bir konfor alanı ve hatta dönemin kodlarını belirleyen bir trend niteliğindeydi. Ancak kokular, sabitlikten çok daha fazlasını temsil ediyor: Değişen ruh hallerinin, mevsimlerin ve anların bir yansıması.
Çünkü artık ruh halimiz kadar kokumuz da değişebilir. Sabah toplantısı için serin ve mesafeli, akşam buluşması için ise sıcak ve çekici notalar seçmek mümkün. Parfüm, tıpkı kıyafet gibi bir ifade biçimi haline geldi. Kim demiş bir gardıropta sadece tek elbise olmalı diye?
İmza koku fikri hala cazibe taşıyor, evet. Ve bazıları için bu tek şişeye bağlılık, huzur verici bir alışkanlığa dönüşebiliyor.
Belki de yeni nesil “imza koku”, sabit bir nota değil; tarzınız, mevsiminiz, ruh haliniz arasında kurduğunuz o görünmez denge. Kimi zaman taze bir portakal çiçeği, kimi zaman karanfilin karanlığı.
Sonuç mu? Kimileri için tek bir koku yeterlidir, kimileri içinse hiçbir zaman “tek” diye bir şey olmamıştır. Parfümünüz sizi anlatmalı ama her zaman aynı hikayeyi anlatmak zorunda da değilsiniz.
Katı taraflar çizmek yerine, iki yaklaşımın da kendi içinde anlamlı olduğunu görmek gerekiyor. Eğer imza kokunuzu seviyorsanız, onu farklı kokularla ‘layer’layarak zenginleştirebilirsiniz. Ya da belirli periyotlarla koku gardırobunuzu güncelleyerek hem kendinizi hem çevrenizdekileri şaşırtabilirsiniz.
