Günün ilk anları, zihnin henüz dağılmadığı, bedenin ise hâlâ geceyle gündüz arasında bir yerde durduğu anlardır. O yüzden sabah rutininizde kendinize ayırdığınız sadece 10 dakikalık sessizlik, düşündüğünüzden çok daha fazla şeyi değiştirebilir.
Bu sessizlik; telefonunuza bakmadan, kimseyle konuşmadan, sadece kendi içinizde kalabildiğiniz bir zaman. Meditasyon yapmak zorunda değilsiniz. Oturmak, camdan dışarı bakmak, bir yudum kahveyle nefesinizi izlemek bile yeterli.
Araştırmalar, güne başlarken yaratılan bu kısa içe dönüş anlarının hem sinir sistemi üzerindeki etkisini hem de gün içindeki stres toleransını olumlu yönde etkilediğini gösteriyor. Çünkü sessizlik, sadece gürültüsüzlük değil; zihinsel dağınıklığın toparlanması anlamına da geliyor.
Düzenli hâle geldiğinde bu 10 dakikalık zaman dilimi, bir tür iç denge alanına dönüşüyor. Duygularınızı fark etmeye, günün getirdiklerine daha açık bir zihinle yaklaşmanıza yardımcı oluyor. Aynı zamanda kendinize verdiğiniz bir söz gibi: “Bugün başlamadan önce, ben varım.”
Bazen bir değişim, büyük kararlarla değil; küçük ama düzenli ritüellerle başlar. Sabah sessizliğiniz, günün içinde kendinize ait kalacak en gerçek zaman olabilir.
